همزمان با روز جهانی نه به اعدام، «سازمان حقوق بشر ایران» و «کارزار جهانی نه به اعدام در ایران» با مشارکت سازمان‌ها و کنشگران حقوق بشری، مدنی و سیاسی، در حمایت از جنبش سه‌شنبه‌های نه به اعدام، به مدت ۲۴ ساعت بدون وقفه به موضوع اعدام در ایران پرداختند.
در این ۲۴ ساعت بسیاری از چهره‌های شناخته‌شده ایرانی و بین‌المللی حضور یافتند و به‌طور مستقیم با اعتراضات ایرانیان در جای‌جای جهان، از وین تا ونکوور همراه شدند.
این کارزار با حضور جمع گسترده و متنوعی از خانواده‌های دادخواه زندانیان اعدام‌شده و خانواده‌های زندانیان سیاسی محکوم به اعدام تا خانواده‌های زندانیان عضو کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، از نمایندگان پارلمان‌های اروپایی تا وکلای برجسته حقوق بشری ایرانی و بین‌المللی و کنشگران رسانه‌ای مخالف اعدام و از آسیب‌دیدگان جنبش «زن، زندگی، آزادی» و فعالان حقوق اتنیکی تا نمایندگان نهادهای ایرانی و بین‌المللی مخالف اعدام، برگزار شد.
در ابتدای این برنامه محمود امیر مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، به تاریخچه و اهمیت روز جهانی نه به اعدام پرداخت و با اشاره به افزایش ۷۵ درصدی آمار اعدام در جمهوری اسلامی گفت که حکومت‌های دیکتاتوری از اعدام برای سرکوب سیاسی استفاده می کنند.
به گفته امیرمقدم هدف از این کارزار نه به هر نوع اعدام است.
شیرین عبادی، فعال برجسته حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، هم در این برنامه با شرح روند گسترش جنبش نه به اعدام پس از انقلاب اسلامی و تبدیل تدریجی آن از حالت تک صدایی به گروهی گفت باید صدای مخالفت با مجازات غیرقانونی اعدام را بالاتر برد.
همزمان با این کارزار مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، با انتشار پستی در شبکه ایکس و با اشاره به ۱۰ اکتبر روز جهانی مقابله با مجازات اعدام، از پیوستن خود به کارزار پایان دادن به این مجازات خبرداد و نوشت از ۲۴ ژانویه تاکنون بیش از ۵۰۰ اعدام در ایران انجام شده است و این آمار شامل اعدام فعالان زن و حامیان جنبش «زن، زندگی، آزادی» نیز می‌شود.
نسرین ستوده، وکیل و فعال حقوق بشر، هم در پیامی به برنامه زنده ۲۴ ساعت برای حمایت از «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در زندان‌های ایران گفت: «اعدام و جنگ رویای همه‌ی حکومت‌های انقلابی‌ست که می‌خواهند با مرگ شهروندان به حیات خویش ادامه دهند.»
ستوده با اشاره به این‌که بدترین نوع استبداد استفاده بی‌پروا از مجازات اعدام است، صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی و پخشان عزیزی را در راستای انتقام جمهوری اسلامی از جنبش زن زندگی آزادی دانست.
رضا اکوانیان، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر، یکی دیگر از سخنرانان این مراسم بود که با اشاره به شکل‌گیری این کارزار بعد از رکوردشکنی اعدام‌ها در سال ۱۴۰۲ در زندان قزلحصار گفت: «اکنون در ۲۲ زندان ایران و در طول ۳۷ هفته، سه‌شنبه‌ها زندانیان با اعتصاب غذا از نهادهای سیاسی، مدنی و حقوق بشری داخل و خارج از کشور خواستار حمایت از این کارزار شده‌اند.»
رضا یونسی، که برادر و پدر او در حبس هستند، هم در این برنامه حکم اعدام برای رژیم جمهوری اسلامی را ابزاری برای سرکوب و ایجاد رعب و وحشت مخصوصا در بلوچستان و کردستان توصیف کرد.
شعله پاکروان، فعال حقوق‌بشر، هم با تاکید بر این‌که باید توجه ویژه‌ای به اعدام‌های مربوط به قصاص و مواد مخدر بشود، به کاهش اعدام‌ها در ملاء عام اشاره کرد و گفت خواست پایان دادن به اعدام‌ها در حال تبدیل شدن به یک مطالبه ملی است.
شادی امین، فعال حقوق زنان و اقلیت‌های جنسیتی، در این کارزار به فرایند «انسانیت زدایی» از قربانیان از سوی حاکمیت اشاره کرد و گفت که این مساله در رابطه با جامعه دگرباشان جنسی ایران به‌ویژه همجنسگرایان رخ داده است.
جاوید رحمان، مهرانگیز کار، کوثر افتخاری، مینا احدی، حسن نایب هاشم، رجینا پائولوس و عمار ملکی و همچنین گروه‌ها و سازمان‌های اتحاد جهانی علیه اعدام، با هم علیه اعدام، مرکز کورنل در مورد مجازات اعدام در سراسر جهان، شبکه جهانی آزادی زندانیان سیاسی در ایران، عدالت برای ایران و کمیته بین‌المللی علیه اعدام از جمله دست‌اندرکاران این مراسم بودند.
به گزارش سازمان حقوق بشر برای ایران روز سه‌شنبه، ۱۷ مهر، حکم اعدام یک زندانی به‌نام یونس پیروزی که با اتهام «قتل عمد» به قصاص نفس (اعدام) محکوم شده بود، در زندان مرکزی اردبیل به اجرا درآمد.
همزمان در زندان مرکزی همدان هم حکم یک زندانی کُرد به‌نام اشکان یاری که با اتهامات مربوط به «مواد مخدر» به اعدام محکوم شده بود، اجرا شد.