وال‌استریت ژورنال در گزارشی که در پی می‌آید به افزایش قیمت موادغذایی در جهان، متاثر از تورم، کوویدـ۱۹ و تغییرات اقلیمی پرداخته است.

در اوایل ۲۰۲۱، سلیا، مادر مجرد و ۴۱ ساله ساکن سائوپائولو در برزیل، می‌توانست موادغذایی اساسی را برای خانواده‌اش تهیه کند. اما حالا می‌گوید که قیمت گوشت و بقیه موادغذایی ۳۰ درصد افزایش یافته است و او شب‌ها گرسنه می‌خوابد تا برنج و لوبیای کافی برای چهار کودکش باقی بماند.

سلیا این وضعیت را حقارت‌بار می‌خواند و می‌گوید که گاهی دلش می‌خواهد گریه کند. چرا که با پولی که دارد گاز می‌خرد تا آشپزی کند اما نمی‌تواند موادغذایی بخرد تا غذا بپزد و اگر موادغذایی بخرد، پولی برای خرید صابون برایش باقی نخواهد ماند. سلیا می‌گوید که حتی بضاعت خرید استخوان‌های پسمانده از مغازه قصابی را هم ندارد.

بالا رفتن قیمت موادغذایی در جهان در حال توسعه، از پرو تا فیلیپین، دشواری روزافزون پدید آورده است. فائو، سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، اخیرا اعلام کرد که قیمت موادغذایی در جهان به بالاترین میزان خود از سال ۲۰۱۱ رسیده است.

دولت‌ها و سازمان‌های خیریه هشدار داده‌اند که افزایش بهای موادغذایی به‌معنای گرسنگی و سوءتغذیه بیشتر است؛ به‌ویژه برای خانواده‌های فقیری که هم‌اکنون با دیگر پیامدهای زیان‌بار اقتصادی ناشی از همه‌گیری کوویدـ۱۹ هم دست‌ و پنجه نرم می‌کنند.

بالا رفتن قیمت موادغذایی، به‌خصوص در آمریکای لاتین بسیار شدید بوده است. تورم گسترده در این منطقه، قیمت موادغذایی و اغلب کالاها را افزایش داده است. بنا بر تخمین سازمان ملل متحد، ده‌ها میلیون از ساکنان این منطقه یا به سوءتغذیه دچارند و یا وعده‌های غذایی کمتری می‌خورند.

در آسیا، جایی که کشورها غالبا با تورم کمتری روبه‌رویند، هوای بد محصولات کشاورزی را خراب کرده است و منجر به افزایش بهای موادغذایی در برخی نقاط شده است. باران‌های شدید در هند طی ماه‌های گذشته، موجب روان شدن سیل و زمین‌لغزه شده است که خود باعث از بین رفتن محصولات کشاورزی و افزایش بهای سبزیجاتی همچون کلم و پیاز شده است.

شانتی، یک مادر مجرد ساکن دهلی، پایتخت هند، که آشپز است، می‌گوید که او و خانواده‌اش با برنج شکمشان را سیر نگه می‌دارند و گاهی هم نان و شکر می‌خورند. چرا که گزینه دیگری وجود ندارد.

در چین هم باران‌های شدید، مناطق محل پرورش محصولات زراعی را دچار ضرر و زیان کرده و شکاف موجود در زنجیره تامین غذا را در این کشور، که تازه از زیر بار اثرات کرونا قد راست می‌کند، عمیق‌تر کرده است. در فیلیپین و دیگر کشورهای جنوب شرق آسیا هم بهای سبزیجات و روغن پالم بالاتر رفته است.

اقتصاددانان و سیاستگذاران درباره آسیب ناشی از افزایش بهای موادغذایی در آمریکای لاتین و اثرات احتمالی عمیق‌ و پایدار آن هشدار داده‌اند.

بانک‌های مرکزی این منطقه، نرخ بهره را به‌شدت بالا برده‌اند تا تورم را مهار کنند. در برزیل و شیلی، اخیرا نرخ بهره بانکی، به بالاترین میزان طی دو دهه گذشته در این دو کشور رسیده است. پذیرش این تغییر، در منطقه‌ای که بیشترین کوچکتر شدن اقتصاد را در دوران همه‌گیری تجربه کرده و بالاترین سرانه مرگ‌ومیر در اثر کرونا را داشته، خیلی سنگین است.

به‌گفته یک صاحب‌نظر در این زمینه، کشورهای آمریکای لاتین پس از ثبت رشد اقتصادی نسبی طی سال‌های اخیر و پیش از آغاز همه‌گیری کرونا، هم‌اکنون با «تورم همراه با رکود اقتصادی» روبه‌رویند که ترکیبی ناخوشایند از عدم رشد اقتصادی و افزایش قیمت‌ها در آن واحد است.

در این مناطق، تورم از ارقام تعیین‌شده بانک‌های مرکزی هم جلو زده است. در برزیل، این رقم سه‌برابر است. این کشور همچنین به بدترین خشکسالی طی یک قرن اخیر دچار شده که محصولات کشاورزی را خراب کرده و مخازنی که انرژی سدهای هدروالکتریکی، برق‌آبی، را تامین می‌کرد خشکانده و به افزایش بهای برق منجر شده است.

افزایش بهای غذا و انرژی همچنین موجب تورم بالاتر در مکزیک، کلمبیا، پرو و شیلی شده است. در برزیل، گوشت گاو و تخم‌مرغ بیش از ۲۰ درصد نسبت به سال ۲۰۲۰، افزایش قیمت داشته است. مرغ و گوجه هم ۳۰ درصد گران‌تر شده است.

خولیتا، پرستار ۲۷ساله ساکن بوئنوس آیرس، پایتخت آرژانتین، می‌گوید که دیگر نمی‌تواند رژیم غذایی متعادل موردنیاز پسربچه ۴ساله‌اش را رعایت کند. او می‌گوید که دو سال جانش را برای مبارزه با کرونا به خطر انداخته است و حالا با دستمزدی که می‌گیرد، غذا خوردن هم سخت‌تر شده است.

مشتریانی که پیش‌تر از قصابی‌ها خرده‌ریزهای باقی‌مانده گوشت و مرغ را به‌عنوان غذای حیوانات خانگی‌شان می‌خریدند، حالا همان را برای خانواده‌شان سر سفره می‌برند.

میگلینا، نظافتچی ۶۰ ساله، می‌گوید که پس از فوت مردی که خانه او را تمیز می‌کرده است دیگر نتوانسته کار پیدا کند. مرد در اثر کوویدـ۱۹ جان باخته بود. او گفت اگر هم بتواند کاری پیدا کند، درآمد او صرف خوردوخوراک می‌شود و پولی برای داروهای دیابتی که نیاز دارد باقی نمی‌ماند. او خود را «مثل همیشه» بازنده می‌داند.

سلیا، مادر جوان ساکن سائوپائولو، ساعت‌ها در صف خیریه‌ای که غذای مجانی می‌دهد می‌ایستد، چند هفته پیش و به‌دلیل تمام شدن موادغذایی پیش از ساعت ناهار، دعوا در صف رخ داد و این مرکز مجبور به بستن درهایش شد.

این مرکز خیریه با اجناس و مبالغ اهدایی سوپرمارکت‌ها و افراد ثروتمند می‌چرخد، اما پس از کاهش مرگ‌ومیر ناشی از کوویدـ۱۹ در برزیل، اهدا در این کشور هم کاهش یافته است.

مدیر این خیریه گفت که انگار مردم درکی از شرایط ندارند. او تاکید کرد که شرایط افراد فقیر حتی از زمانی که در بحبوحه همه‌گیری بودند هم بدتر شده است.